Çocuklara Kıymayın Efendiler!

3
Latest posts by Psk. Dr. Ziya Doğan (see all)

Etraflarını çepeçevre saran melekler ordusuyla Yaratıcı tarafından farklı zaman dilimlerinde dünyanın farklı yerlerine gönderildi Aylan bebek ve arkadaşları…

Gönderilirken dünyaya, onlara eşlik eden meleklere; “Biz daha çok küçüğüz, bizi kimlere bırakıp gideceksiniz?” dediler.

Melekler, “Sizi” dedi, “Akıl, şuur, bilinç ve vicdan sahibi olan ‘yeryüzünün halifesi’ olan insana emanet edeceğiz. Onlar size asla zarar vermezler. Çünkü onlar, elinden ve dilinden diğer insanların emin olduğu kimselerdir.”

Bu bebekler anne ve babalarıyla tanıştılar.

Anne babaları onlarla, onlar da anne babalarıyla sevgi, merhamet ve şefkat bağlıyla bağlandılar. Hele anneleri… Onları dünyaya bırakıp giden melekler gibiydiler her biri.

Bir gün ansızın beklenmedik bir şey oldu.

Zulüm yağdı üzerlerine, yerden göğe doğru.

Hakaret ve küfür yüklü…

Merhamet yerine gaddarlık yağdı.

Şefkat yerine acımasızlık yağdı.

O narin yüzlerinden durmadan gözyaşı aktı.

Dayanılacak halleri kalmayınca meleği Aylanların, tuttu kollarından Habeşistan’a ilk gidenler gibi, yaşamaya tutunma umuduyla yola koyuldular.

Bin umut, bin bir korkuyla…

Ve fırtına koptu yolun tam ortasında. Umutlar tükendi.

“Aman” dilediler tekrar vicdan yoksulu insanlardan. İnsancıklar, arsız güçlükler saçtılar pervasızca hallerine. Umursamadılar. Duymadılar. Görmediler. Zira basiretleri kapatmıştı dünya menfaati uğruna.

“Melekler yalandan münezzehtir ama…” dediler “Ya bu insanlar ne ve kim oluyorlar?”

Artık umutları kesilmişti insancıklardan…

Minik bedenleri kızıyordu şiddetli esen rüzgâra; “Esme, yeter!” diyen yakarışları, nefeslerini tüketiyordu.

Cani insanlık sevinç naraları atıyor; “Es, daha güçlü, daha şiddetli es!” dercesine…

Dalgalar yükseliyordu art arda ve amansızca…

Su Aylanları, Nurefşanları, Halilleri yutuyordu, onlar da suyu.

Az ötede belirdi ölüm meleği…

Bu sefer ölüm meleğine; “Gelme, biz daha küçüğüz, yeni geldik dünyaya! Mutluluğu tatmadan biz, acıyı nasıl tadalım? Kaldıramaz ki minik bedenlerimiz!”

Ve dünyadaki melekleri, sonsuzluğa doğru kanat çırpınmaya hazırlanıyorlardı. Ciğerleri paramparça…

Heyecan ve hüzün dorukta…

Islanmıştı deniz, gözyaşlarından.

Zalimler; “Büyüselerdi terörist olacaklardı, öldükleri iyi olmuş!” deyip kahkaha atıyorlardı.

İnsanlık ölmüştü!

Vicdan sönmüştü!

Masum Ayla ve arkadaşları: “Biz size ne yaptık?” diye sorsalar zalimlere, zalimler ne diyecek acaba?

‘‘Ey büyük Allah’ım, bebeklerin, çocukların, annelerin, yaşlıların ve masumların katilleriyle ancak Sen baş edersin, Sana havale ediyoruz!’’ diye dua ediyorlar, o minik elleriyle…

Tıpkı “Bu yaptıklarınızı Allah’a anlatacağım” diyen arkadaşları gibi, bizi de siz zalimleri Cenab-ı Hak olan Yüce Allah’a şikâyet ediyoruz, der gibi…

Minik bedenler çırpınmaya başladı serin sularda.

Sonra başlarını kaldırarak tüm insanlığa ve bir ağızdan; “A zalimler, mazlumlara kimlik sorulmaz ki!”

Son sözleri oldu.

Deniz dondu.

Melekût âlemi yasa boğuldu.

Dayanamadı Aylan bebek ve arkadaşları. Soğuk suyun ortasından göğe doğru feryatları yükseldi, kabul edilen dualar hüzmesinden… Feryatları, Meryem annemizin yavrusu Hz. İsa için âlemi titreten feryadına birebir aynıydı. Tek fark zaman farklıydı.

“Meleklerimiz” dediler, Aylan bebek ve arkadaşları; “Varlıklarınız bize yetmiyorken, yokluğunuzla nasıl baş edeceğiz! Ya alın götürün bizi, gittiğiniz yere. Ya da gitmeyin, kalın bizimle…”

Çığlıklar karıştı karanlığa…

Gece kapkaranlıktı, vicdanlar gibi.

Sukut etti her şey…

Damarlardaki kan, ciğerlerdeki nefes ve meleklerinin ardından yakılan ağıtlar da sukut etti.

Ve bir zaman sonra…

Kıpkırmızı güneş ile birlikte minik bedenler sahile vurdu.

İnsanlık vicdansızlıktan bir kez daha boğuldu.

Birkaç dilekçe daha ulaştı Mahkeme-i Kübra’ya!

Allah’ım, zalimlere ve şuursuz destekçilerine ve dâhi ‘dil şeytanlara’ adaletinle muamele et! Amin.

3 YORUMLAR

  1. Ne kadar güzel , yüreği olanı vicdanı olanı bamtelinden yakalayan bir yazı.
    Sayın yazar sizi bu sitede tanıdım. İyi ki tanıdım. Yazılarınızı keyifle değil hüzünle okuyorum , mukaddes bir hüzünle! Rabbim kaleminize kuvvet ömrünüze bereket versin. Allah’a emanet olun.

YORUM YAZ

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz