Erbakan’dan Erdoğan’a 30 yıl Savaşları ve Uğur Mumcu Gerçeği

Avrupa’daki hayatı ve özellikle de dinin konumunu anlamak için tarihe bakmak yeterli. Mezhepler adına yapılan savaşlar adeta ‘barbarlar’ dedirtecek cinstendi. Kıtlık, yoksulluk ve mezhep için birbirlerini öldüren Avrupalılar. 
Bugün bunları duyunca biraz garibinize gidiyordur sanırım. Başta Suriyeli olmak üzere birçok sığınmacının ulaşmak için her türlü tehlikeye katlandığı coğrafya bundan 400 yıl önce en yıkıcı savaşlardan bir tanesini yaşamıştı. 

Otuz Yıl Savaşları

1618’ten 1648’e kadar süren bu savaşta 5 milyon insan canından oldu. 

Katolikler ve Protestanlar arasında olan bu savaş görünürde bir mezhep savaşıydı. Krallar ve prensler mezhep için savaşa girdiler ve halkın kıyılmasına sebep oldular. 

Görünürde mezhep savaşıydı ama işin aslı ‘siyasi iktidar’ mücadelesiydi. 

Türkiye’de yaşanan durum için otuz yıl savaşları dememiz zor çünkü görünür bir mezhep mücadelesi yok. 

Çünkü aynı mezhepten olan insanların anlayış farklılığı mücadelesini yaşıyoruz. 

Ama 30 Yıl Savaşları benzeri bir durumun içinde gibiyiz. 

Hatırlarım da rahmet Erbakan hayatta iken onun parti içindekini konumuna, davranışlarına ve yaklaşımlarına karşı çıkanlar vardı. 

Gençler. 

Gençler hareketinden ortaya çıkan Ak parti. 

Ak partinin genel başkanı Erdoğan Erbakan’ın bu üslubuna karşı çıkmıştı. Milyonlarca insan da o tarihte bunu ‘Erbakan’a karşı değil, onun partideki tek adamlığına karşı’ olarak algıladı. Öyle anlamıştı insanlar. 

Çünkü öyle lanse edilmişti. 

Merhum Erbakan’ın abdest aldıktan sonra korumasına ayaklarını sildirmesi bile olay olmuştu. 

Ne eleştiriler ne eleştiriler. 

Bugün anlıyoruz ki bu eleştiriler davranışa değil, şahsaymış yani Erbakan’a. 

İsmini anmayı gerekli görmüyorum o yüzden milletvekili olduğu şehri söyleyeyim. 

Ordu

Ordu Ak parti Milletvekili Başkan Erdoğan’la ilgili çarpıcı sözler söyledi. 

Sanıyorum çekindiği için ‘mehdi’ olduğunu söyleyemedi ama böyle görüldüğü ve inanıldığını kulaklarımla duydum. 

Bu milletvekili açıkça ‘mehdi’ deseydi çok daha iyi olurdu. 

Kendi de toplum da rahat ederdi. 

Ama sanıyorum seçimlere kadar yeterli zaman var, biri çıkar ve bu sıfatı kullanır. 

Bu Milletvekiline cevabı sosyal medyada birçok kişi veriyor. 

Ama bu kişi yalama işini toplumsal alana getirip bir zorunluluk gibi sunuyorsa bu, mezhep savaşları gibi bir iktidar mücadelesidir bana göre. 

Hani sizler Erbakan’a değil de Erbakan’ın tarzına (tek adam olmasına) karşıydınız!!!

Demek ki bu büyük bir yalanmış… 

Aradan geçti 30 yıl ve şimdi o günlerden çok daha vahim bir tabloyla karşı karşıyayız. 

Kuran’da açık ayet olmasa ‘peygamber’ bile derler ama acıdır ki ‘ayet’ var ve bunu yapamıyorlar. 

Bu din diliyle siyasi iktidar mücadelesi bana otuz yıl savaşlarını hatırlattı. 

Daha da geriye gidersek Muaviye’nin mücadelelerini. 

Görünmez bir savaş yaşanıyor. 

Cezaevleri dolu. 

Çocuklar ve kadınlar kanserden ölüyorlar. 

Birileri de siyasi iktidar mücadelesi için her şeyi ama her şeyi kullanmayı mübah görüyor. 

Toplumsal kutsallar ve toplumsal din dışı olanlar bu kadar yoğun olarak dayatılıyorsa burada bireysel değil toplumsal bir mücadele olduğunu görüyoruz. 

Buna alan açan da din. 

Dinin yanlış anlaşılması ve yüzyıllardan beri iktidar mücadelesi için kullanılması yani Teolojipolitik olarak dayatılması dini de sorunlu hale getirdi ve getirmeye de devam ediyor. 

Gelecek nesillerin bu sorunu çözmesini beklemek sanırım abartılı bir iyi niyet göstergesi çünkü bu durum Muaviye’den beri çözülemedi. 

Dine mesafeli olanlar bu coğrafyada hep eleştirildi ve ötekileştirildi. Bu kişilerin dine bakışları irdelendi ama aynı kişilerin dürüstlüğü ve erdemi önemsenmedi. 

Bu kişilerden biri de Uğur Mumcu’ydu. 

24 Ocak 1993 tarihinde aracına konan bombayla öldürüldü. 

Neden öldürülmüştü? 

Görünürde dine karşıydı ama esas öldürülme sebebi araştırdığı bir dosyaydı. 

Abdullah Öcalan’ın bir müddet Millî İstihbarat Teşkilâtı için çalıştığı iddiasını araştırması…

Kızının babası hakkındaki konuşması: 

Bugün Uğur Mumcu’nun ölüm yıldönümü. 

Acı olan da hala daha katillerinin bulunamaması. 

30 yıl savaşları diye nitelememin bir sebebi de bu aslında. 

Aradan geçen 30 yılda değişen bir şey olmadı demiştim ya, ispatı da başka bir suikast.  

30 yıl sonra Sinan Ateş Ankara’nın göbeğinde kurşunlandı ve onun da katilleri bulunamadı. 

Avrupa 30 yıl savaşlarının sonunda Münster ve Osnabrück şehirlerinde Westfalya Antlaşması imzalandı. 

Avrupa biraz da olsa dinle ilgili sorunları çözdü. 

Biz bu konuyu çözemediğimiz gibi bir de bunun üzerine Milliyetçiliği ekledik…

“Bunun adı solculuk mu? Yoksul erlerin üstüne kurşun yağdıran, banka soyan eşkiyalık mıdır solculuk? Böyleyse, yerin dibine batsın böyle solculuk… Bunun adı milliyetçilik mi? Savcıları, yargıçları, üniversite öğretim üyelerini, emniyet müdürlerini öldüren, yurttaş kanı içen canavarlık mıdır milliyetçilik? Böyleyse, yerin dibine batsın böyle milliyetçilik…”  (Uğur Mumcu)

Sevgi ve Bilgiyle kalın