Ruhumu dinliyorum

0
Latest posts by Psk. Dr. Ziya Doğan (see all)

Ruhumdan ne sesler geliyor… Yüreğimi kanatan ne sesler…

Kalbimden dudaklarıma ne terennümler yükseliyor…

Ruhumun bahar ufkundan ne meltemler yükseliyor…

Kalbimin bam telininden ne sancılar, ne sevinçler, ne çığlıklar, ne ahlar ve ne kederler sökün ediyor.

Ben bir ozanım, hem de yaralı bir ozan. Sazım kalbim. Mızrabım çile. Nağmelerin gözyaşı.

Terennümüm hıçkırık ve inilti.

Her gece ruhumu dinliyorum.

Kalbimi avuçlarıma onun bir saat gibi tik tak işleyişini ve sona doğru gidişini seyrediyorum.

Her gecenin karanlığında şafağın aydınlığına geçerken, kalbimin üzerindeki örümcek ağlarını silip süpürüyorum. Sonra avuçlarımı göğe çeviriyorum.

Ben garip ve yaralı bir şairim.

Benim ilhamlarım görünen semadan gelmez. Yürek arşından akar gönül göğüme. Sonra sağnak sağnak yağar çile gürleyişiyle ıstırap bulutlarından ümit ve inanç semama.

Sonra ilhamlar iri damlalarla akar ipekten yumuşak kalbimin yapraklarına.

Sonranın sonrasında da bir gece çiği titreşir kalbimin yeşil bir dalından.

En nihayetinde gözümde mahşer gününde kurtuluşum için beliren bir damla yanaklarımı yarmakta…

Bana “seni anlamıyorum” diyorlar, doğrudur.

Savrulup hazan seline düşeni kim anlar ki…

Bazen itilip bahar nesline karışıp çiçekler arasına girerim…

Bazen karanlığın kaoslu ikliminde kıvranırım…

Bazen zirvelerin zirvesinde ışıktan burağa binip mesafeler kat ederken hayal âleminde…

Elbette “seni anlamıyorum” diyenlere hak veriyorum, nefsim razı olmazsa da…

Ben de beni anlamayanlara diyorum ki; “Siz bana değil, yüreğime kulak verin. Onun sesi ve sözü safi ve dupdurudur. Onun feryadında, iniltilerinde asla sahte bir çizgi bulunmaz. O mertçe söyler söyleyeceklerini. Dudaklarından sahte terennümler yükselmez arşa. Vicdan ikliminden süzüp söyler her nağmesini, her bestesini…”

Bir damla, bir kelebek, bir çiçek kalbimin terennümüne misaldir.

Ne kayalardaki sertlik, ne fırtınalardaki hırçınlık, ne şimşeklerdeki korku veren hal yoktur kalbimin dünyasında.

Ebed ebed terennümü en birinci bestesidir ruhumun. Ve Hakk’a yöneldiği an billur sağnağına tutulur ruhumun iklimine. Çökse de çarçabuk çekip gider yokluğun bağrına.

Zevale sürüklenip gider şüphe, tereddüt sisi ve dumanı.

Ruhumun her zerresi berrak, duru ve safidir. Notaları da şeffaf ve dupduru billur zerrelerinden örülmüştür.

Ben sık sık ruhumun terennümlerini dinleyerek dinlenirim ve kendime gelirim şu hayat kaosunda.

Bütün gönül kirlerinden, kalbimin küf ve paslarından, vicdanımın yıllanmış günah ve rehavet yosunlarından sıyrılır, temizlenir gönül arşına uzanır oradan da Hakk’a yükselirim.

Evet, ben bir ozanım hem de ruhunu dinleyen bir ozan. Sazım kalbim. Mızrabım çile. Nağmelerin gözyaşı ve feryattır.

YORUM YAZ

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz