Müze müdürü, Mülki amirler bir araya geliyor tam 12 bin yıllık gölü inşaat temeline çeviriyorlar.
Sebep: Gölün dibinde hazine varmış. Gölün suyunu boşaltırsak altında hazineye ulaşabiliriz. Püskürmeyin. İlkokul çocuğuna sorsak olmaz denecek bir “proce”ye onay veren bir şehrin emanetçileri. Az daha güneyde olsalar kayyum olup belediyelerin de koltuğuna oturacak zevattan söz ediyoruz.

Fantezi görülen “proce”nin çağrışımları dehşetli. Bir düşünün bu adamların elinde yeterli kaynak olsa önce Haliç’i sonra İstanbul boğazını, daha sonra Marmara’yı Ege’yi Akdeniz’i akabinde okyanusu kazarlar.
Şaka mı, hayal mi, uydurma mı?
Kesinlikle hayır aynıyle vaki.

Hazine bulmak için 12 bin yıldır Allah’ın koruduğu suyu boşaltıp, ‘dipsiz gölü dipsiz çöle çevirenler’ işleri bitince de gölü tekrar şaşalla doldurma sözü vermişler. 

Boşalan petlerden yalıtım malzemesi yaparız.
Belki bu “proce” doğa koruma dalında dünya çapında ödül alır.
Ama şaşırıyor muyuz?

Allah’ın emanet ettiği güzelim İstanbul Boğazı dururken, Türkiye’nin en verimli tarım arazisini kazıp, ülkeyi karpuz gibi yaracak bir kanal hayal eden, en tepeden göl boşaltıp içinde altın arayana giden yol, çok da karmaşık değil.
Gayet kısa, net ve kestirme.

Galubeladan beri kendilerin Türk Wasp’ı yani Sünni Müslüman Türk gören Gümüşhane yöresinin güncel sakinlerinin kendilerini layık gördükleri bu kepazeliğin arkasında 4. yüzyıldan kalma bir hikaye var.

Wikipedia kapalı iken nereden öğrenmişler diye sorsak da işin ucunda parayı görünce muhtemel ki hepsi Roma Tarihi uzmanı kesilmiş Gümüşhaneli idareci ve girişimci zevatın.

Gayet havalı bir adı olan “15. Apollinaris Lejyonunun” hazinesini “düşük” zekalı kumandanlar bu göle dökmüş.
16 asır sonra süper zeki bir ekip bunu geri kazanmaya kendilerini adamış.

Küçücük bir gölün içinde gemi falan yüzmeyeceğine göre, buraya hazine saklamak için insanın ciddi biçimde sorunlu olması gerek. Romalılar dünya üzerinde kurdukları hakimiyetin, hangi aşamasında hazinelerini çıkaramayacakları göllere atmaya karar verdiler bilinmez.
Bilinen o ki dipsiz gölün binlerce yılda terkip olan envali artık yok. Buzul gölünün yerinde çamur deryası kaldı.

Aslında ülke de bir dipsiz gölden dipsiz bir çöle ve bu çölde kendilerini imha eden insanların hikayesine dönüşmüş durumda.
Dün de bu defa Bakırköy’de siyanürlü bir aile boyu intihara tanık olduk.
İnsanlar hayatla baş edemiyor ve çareyi kendilerini sevdikleri ile beraber yok etmekte buluyor.
Bu adeta çölde görülen bir serap gibi sahte bir kurtuluş demek.

Gümüşhane’de gölün suyunu boşaltıp içindeki hazineyi arayacak kadar, gerçeklikten kopan akıl aslında hazinenin şu hikayede anlatılan yönünü es geçiyor.
“Baba oğluna tarlada bir hazine olduğundan bahseder ve oğluna tarlayı iyice bir sürmesini taşları temizlemesini öğütler. Oğlan bunu yaptığında tarladan öyle bereketli ürün alır ki adeta bir hazineye konar.”

Gümüşhanede Roma hazinesi arayanlar, aslında bu Roma geçmişinin turizm kapasitesini hayata geçirse ve bunu dünyada tanıtsa, yaratılacak turizm potansiyeli gölün binlerce yıllık suyuna kast edilmesine de gerek bırakmayacak.

Ülkenin en önemli gelir kaynağı olacak turizmin, parasızlıktan kırılan ve intihara sürüklenen insanlar da dahil olmak üzere ülkenin ekonomisine vereceği katkıları bir tek, ben mi görüyorum?

Oysa ki gerek politik iklimi sürekli gergin tutan iktidarın bu tercihi, gerekse turizm politikasının hala yerli yerine oturmaması, İstanbul gibi bir dünya güzel şehri bile yeterince turistten uzak tutuyor.
Biz hala İstanbul’u yeniden fethetme derdindeyiz. Ben bu tavrın ülke için ne kadar sağlıksız olduğunu yazıya dökmüştüm. 
Bu ülkenin fabrikaya, tarımsal üretime ve turiste ihtiyacı var.
Sanayi, tarım ve hizmet sektörlerinin bu ülke insanına vereceği çok şeyler var.
Bunlardan yeterli kazanımı sağladığımız söylenebilir mi?
Bunlardan başka bir toplumun para kazancağı bir alan zaten yok.

Bu kaygılar paylaşılmış olsa;
Dünyanın gelir eşitsizlik şampiyonasında ilk üçte olur muyduk?
İnsanlarımız ekonomik sorunları hayattan kopmak için bahane görür müydü?

Dipsiz gölü, dipsiz çöle çeviren tercihler ülkenin de iklimini çöle çeviriyor.
Ufacık bir maviyi dahi, griye çevirirken utançtan uzak durmak nasıl açıklanabilir?
Bir Romalı generalin söylediği üzere:
“Bu yapılan sol elle, sağ eli kesmek değilse nedir?”