- Kamuoyuna Duyuru…! - 30 Nisan 2023
- 1915 Olayları ve Konuşulmayanlar - 25 Nisan 2023
- Neden Ak Partiliyim? - 24 Nisan 2023
Din, dünyanın yaratılmasından bu yana insanların yoğun olarak ilgilendiği bir konudur. Özellikle son yıllarda bu durum daha da artmış durumda.
Bundan dolayı da, haftanın bir günü tadımlık kıvamında din hakkında herşeyi sizlerle paylaşmaya karar verdim.
Dinle ilgili gözlemleri, sorulmayan soruları, farklı yaklaşımları paylaşmak istediğimde, hep aklıma gelen ilk şey: ‘insanların zihnini bulandırmamak’ olmuştu. Çünkü ifade ettiğiniz ne kadar doğru olsa da, karşıdaki kişide yansıması o kişinin algılarıyla ve anlayışıyla ilgili. Ne kadar anlatmaya çalışırsanız çalışın, tek şekilde anlamak isteyen olursa, anlattığınız hep o tarzda olmak zorundadır, yada ters gelir ve hemen itirazlar başlar.
Zihinler karışmasın diye düşündükçe, özellikle son birkaç yılda zihinler o kadar karıştı ki; din hakkında konuşanlar internetten alıntı yapıp kitap yazan insanlar haline geldi.
‘Dua dinin en temel şartıdır’ düşüncesi, ‘Allah demenin yeter olduğu’ kollektif doğru haline geldi.
Bu gibi kitaplar, insanlar ve fikirler hep iyi gibi görünmüştür, ama zararları ve kötü etkileri hep yıllar sonra ortaya çıkar.
Bundan dolayı da ‘din hakkında herşey’i açıkça sormak, ifade etmek lazım.
Madem Allah demek yetiyor; neden bütün İslam ülkeleri savaş içinde?
Bombalar, mezhep kavgaları, ölümler her geçen gün artıyor.
Siz de duymuşsunuzdur. Bombalar atılırken bile ‘Allahu ekber’ deniyor. O kadar çok Allah diyorlar ki; Allah demek yetseydi, oraların cennet olması gerekirdi.
Demek ki; yetmiyor.
Bu fikri ortaya atanlar da, alenen insanları kandırıyorlar.
Dini (İslam’ı) anlatırken, yöneltilen en temel soruydu: Neden din var?
En genel anlamıyla din, insanların hayatını düzene sokan ulvi prensiplerdir.
Bize öğretilen neydi.
Din, insanları dünya ve ahiret mutluğuna götürür. Öyleyse, bugün müslümanlar dünyada neden zorluk çekiyorlar?
İç dünyalarını mutlu etmeliyse, psikologlarda neden müslümanlar sıraya giriyorlar.
Size de garip gelmiyor mu bu.
Dinin kültür olarak yaygın olduğu eski dönemlerde, dinin bir hükmü ve toplumda karşılığı vardı. Çünkü insanların hayatları, giyim-kuşam tarzları, toplumun şekillenmesi, savaşların çıkması ve hatta insanları soykırıma uğratmalar hep din sebebiyle olmuştu.
Bugün dine dayalı bir kültür yok. Bugünün kültürü çok farklı.
İnsanın giyim-kuşamı moda ve markalarla, alışkanlıkları internet ve teknolojiyle, bilgisi deney ve gözleme dayalı bilimsel verilerle belirleniyor.
Toplumun şekillenmesi gelir durumuna, evini kiralayabildiği semte göre ve işine yakınlığıyla belirleniyor.
Savaşların çıkması da siyasetin, güç mücadelesinin ve terör iksirli kelimesinin kullanımıyla belirleniyor. Toplumsal sevinçler ve üzüntüler sporla, TV dizileriyle ve Futbol maçlarıyla belirleniyor.
Peki bugün hayatımızda DİN neden var?
Sevgi ve bilgiyle kalın…
Din neden mi var? Kusura bakmayin ama pek mantikli bir soru degil. Gercekten inanan biri su sekilde cevap verir: Yaradan oyle istedigi icin. Bu kadar yalin ve basit. Din temel olarak “Yaradanin emirleridir”. Bu emirlere uymanin insana ve topluma etkisi ana amac degil sadece tali sonuclardir.
Gunumuzde din hayatimizda niye var? Cunku, eger bir Yaratan varsa, O’nun emirleri oldugu icin. Burada da inanan ve inanmayan ayrimi ortaya cikar. Ilk grup icin bu sorulara cevap vermek daha kolaydir, hatta boyle sorular mantiksizdir; tabbi ki gercekten inanan insanlar icin soyluyorum.
İndirilen din insanların içtimai hayatlarini tanzim için vardır, uydurulan din ise insanları uyutmak kandırmak için var.Solcuların deyimiyle bir nevi afyon yani.
Anladığım kadarıyla Sayın Yazar,dindar olduklarını savundukları halde, müslümanların dini, toplumsal ve bireysel yaşamın dışında tuttuklarını ifade ediyor. Din, eğer hayatın her alanında bir yaşam biçimi, bir kültür haline dönüşmüyorsa o zaman neden var? Diye sorguluyor. Yazar burada dinin kendini değil, müslümanların din karşısındaki tutumunu sorguluyor. Yoksa din gereksizdir demiyor. Ali Fuad Başgil din konusunda şöyle der:
“En âliminden câhiline kadar insan, nerden gelip nereye gittiğini kendi kendine soracak; insanüstü âlemlerden yüksek bir ideâl mesnedi ve bir hareket ve faaliyet prensibi arayacaktır. Fakat bu aradıklarına ve sorduklarına dînin dışında -ne ilimde, ne de felsefede- tatmin edici ve iç ferahlatıcı bir cevab bulamıyacaktır. Neticede ya dindâr olup, dinî hakikatlere gönül bağlayacak ve insan hayatı yaşayacaktır, yahut da hayvanlaşıp, fizikî hisler ve bayağı zevkleriyle yaşama yolunu tutacaktır. Bu yol, insanlığı uçuruma götürülecektir.” (Din ve Lâiklik)
Din, her insanın hayatında en az bir kez de olsa kendisine sorduğu ‘Nereden geldim?/ Ne yapıyorum? / Nereye gidiyorum?’ sorularına cevap vermek için var. Bu büyük düğümü doğru bir şekilde çözen insanın kalbi mutmain olur, çözemeyen insanın kalbi ise mutmain olamaz. İkinci kısma dahil olan insanlar ya çözene kadar hayatı boyunca çabalarlar ya da soruyu zihinlerinden uzaklaştırabilmek için ellerinden geleni yaparlar.