Zeki miyiz, ahlaklı mı?

Bugün yaşadığım bir olayla başlayayım.

Dışarıdaki işlerimi halledip eve gelmiştim. Aracımı park ettiğim otoparkımın önünde bir araç park etmiş ve sürücüsü de içinde değildi. ‘Garaj çıkışı park etmeyin’ tabelası olmasına rağmen.

Arkamda, sokağın başına kadar araç konvoyu vardı ve ben de otoparkıma girmek istiyordum. Aracı park eden sürücünün yakınlarda olduğunu düşünerek kornoya ısrarla basıyordum. Almanya gibi kornoya basmanın çok nadir yaşandığı bir ülkede bu davranışım çok dikkat çekmiş ve çevre binalardan insanlar pencerelere çıkmıştı.

Israrlar kornoya basarak yapılan bu davranışın yanlışlığını belirtmek ister gibiydim adeta.

Arkamda oluşan konvoydan tek korna sesi gelmiyordu.

Bekliyorlardı.

Ben ısrarla parkıma girmeyi planlamıştım.

Arkamdaki aracın içindeki başörtülü kadın aracımın yanına gelerek bana Almanca şöyle dedi: ‘Evet, haklısınız. Parkınızın önü kapanmış. Ama ilerideki dönerden dönüp gelseniz hem zaman geçse hem de arkada oluşan konvoyun yolu da açılmış olur’.

Ben de kendisine ‘Otoparkıma girmek en doğal hakkım, üzgünüm bekleyin’ dedim.

Aracına binip beklemeye başladı.

Bir an ‘neden olmasın’ dedim. (Pratik olma gereği kültürel kodlarımda olduğu için sanırım)

‘Zaman geçsin ki aracın sahibi gelsin’ diye de düşündüm.  

Dönerden dönüp gelerek yol üzerindeki boş yere aracımı park ettim ve beklemeye başladım.

Dışarda olmanın yorgunluğu da bastırmıştı ama ısrarla beklemek istiyordum. Kızıma, ‘evden iki A4 kağıdı ve kalın yazan keçeli kalem getirmesini’ söyledim. Çünkü bu yanlış davranışı yazıyla kayıt altına almak ve tasdiklemek istiyordum.

Çevre binalardan inip gelenler oldu.

Bir kadın bana, ’İki kişilerdi, şu tarafa gittiler’ dedi.

Başka bir kişi, ‘polisi aradım, gelirler’ diye olaya müdahil oldu.

Neyse lafı uzatmayayım.

İki kişi araca doğru geldiler.

Birisi başı örtülü, diğeri de örtüsüz olan, sanıyorum Türk ya da Arap kökenli iki kişi kadın.

Ben de kendilerine, ‘Okuyabiliyor musunuz? Bakın burada ‘park girişi, park etmeyin’ yazıyor dedim. Belki biraz yumuşamıştım, çünkü yabancı olduklarını gördüm.

Neden mi yumuşadım. Belki yabancı oldukları için belki de onların kültüründe zaten normal görüldüğü için.

‘Özür dileriz’ dediler. Ama bu yaşanan olumsuzluğu tamir etmiyordu.

Kaybettiğim zaman, çevreye verilen rahatsızlık ve Ramazan günü boşu boşuna yaşanan gerginlik geri gelmeyecekti.

Eve girip masama oturduğumda bu olayı düşündüm.

Neden?

Neden bu olayı yaşamak zorunda kalıyorum?

Almanya’da yaşıyorsanız, buranın kurallarına göre davranmak zorundasınız.

Almanya’da yaşarken başka ülkenin ve kültürün kurallarını buraya getirme gibi bir lüksümüz yok, öyle değil mi?

Arkamda bekleyen aracın içinden çıkıp yanıma gelen başörtülü kadın aklıma geldi ve bana dedikleri.

Pratik bir çözüm sunmuştu.

Pratik ve zekice.

Aracını otoparkın önüne kısa süreli park eden kadın da pratik düşünmüştü aslında. Yani zekice. ‘Kısa süreliğine gidip geleceğim, hemen şuraya park edeyim, nasıl olsa o sürede kimse girmez de, çıkmaz da’.

Ama olaylar da işte o ‘An’larda cereyan ediyor.

An dediğimiz o momentlerde.

Denk geliyor ve oluyor.

Düşünürken sabah okuduğum bir metin aklıma geldi. Hemşerim olduğu için ayrıca beğendiğim usta oyuncu Haluk Bilginer’in çok güzel bir cümlesi.

O yüzden de cevabı zor bir soruyla yazıma başladım: ‘Zeki miyiz, ahlaklı mı?’

Denklemin öbür tarafında ‘ahlak’ ibaresi olmasaydı eminim birçoğumuz ‘zeki’ olduğumuzu söylerdik.

Zekamızla övünürdük.

Zekanın tanımında olduğu gibi sorun çözebilme yeteneğimiz çok yüksek.

Sorunları en pratik şekilde çözebilmemiz, zeki olduğumuzu gösteriyor.

Tıpkı aracından çıkıp yanıma gelerek, ‘dönerden dönüp gelseniz de konvoyun önü açılsa’ diyen kadın gibi.

Tıpkı otoparkın önüne kısa süreliğine park eden kadın gibi.

Ama bu davranışlar ahlaklı mı?

Ahlaklı olup olmadığını işin gerçeği düşünmüyoruz.

Sorun çözülüyor mu, esas mesele bu.

Bu kalıbı hayatın içindeki bütün alanlarda uygulayabiliriz.

Tıpkı Haluk Bilginer’in de dediği gibi.

Sevgi ve Bilgiyle kalın